Week 2.

Het regenseizoen is afgelopen. We lopen hier met onze inmiddels gebruinde huid in korte broek over de prachtige straten van Antigua. Wat is de stad mooi. Een totaal andere beleving dan ruim een week geleden in de regen. Veel ervaringen zijn we rijker, die we natuurlijk graag met jullie willen delen.

Vorige week maandag werd er een lunch georganiseerd voor de docenten en vrijwilligers van Ninos de Guatemala. Dat werd voor ons de eerste keer dat wij de school zouden zien. Achter in de pick-up van Martine (general manager NDG), waren we klaar voor een nieuwe ervaring. In Nederland krijg je een bekeuring zodra je geen gordel om hebt. Hier mag je op je hoofd gaan staan, op de grote weg, achterin een pick-up en er zal niemand zijn die zich daarom bekommerd.

Ciudad vieja geeft een totaal andere sfeer weer dan Antigua. De huizen zijn dicht op elkaar gebouwd en het leven vindt hier over het algemeen op straat plaats. Honden met slechts vel over been liepen rond en bij de slager hing het vlees in de open lucht te drogen. De school ligt helemaal boven aan de stad, tegen de sloppenwijken aan. Een prachtige toevoeging aan de omgeving met wit en blauwe muren. Eenmaal thuis hebben we doorgewerkt aan het plan. We moeten natuurlijk niet vergeten dat we hier maar voor 1 reden zijn.

De rest van de week stond eveneens in het teken van 4 uur Spaanse les in de ochtend en in de middag tot laat in de avond van het project. Het project verloopt wat anders dan verwacht, maar daar vertellen we zo meer over.

Eerst de rest van onze buitenschoolse ervaringen. Donderdag wederom naar Ciudad Vieja, voor een “experience the real Guatemala tour”. Eerste stop bij de garage waar ze chicken bussen maken. Deze typische Guatemalteekse bussen komen veelal uit de VS. Julio Cesar, de eigenaar van de zaak, zorgt ervoor dat ze worden ingekort, de stoelen iets langer gemaakt zodat er 3 mensen op kunnen (voor onze begrippen 1,5) en geverfd. Prachtig om dat proces te zien.

Tweede stop bij iemand in de tuin. Onder de golf platen en het plastic zeil waren 6 mannen ijverig aan het schuren, lakken en timmeren. Resultaat: doodskisten. Een booming familie bedrijf, waar de kisten van A tot Z worden gemaakt.

De wandeling werd voortgezet richting de sloppenwijken. Alhoewel we lang niet alles hebben kunnen zien omdat het volgens onze gids te gevaarlijk was door de verkiezingen, hebben we een beetje kunnen proeven hoe mensen hier leven. Huizen worden gebouwd van golfplaten, stengels van de maïs plant en plastic zeil. Ongelofelijk om te zien dat mensen ondanks deze barre leefomstandigheden tevredenheid uitstralen met een grote lach op het gezicht.

Natuurlijk mocht de school niet ontbreken aan de tour en kregen we onder het genot van een maaltijd bereid door een van de ouders van de kinderen alles te horen over de gewenste zelfvoorzienendheid, het ontstaan van de stichting en de mogelijkheid tot het zijn van Padrino. Bij ons in de groep zat een Duits gezin. Zij zijn een Padrino, wat betekent dat ze maandelijks € 35,00 betalen aan NDG en daarmee een steentje bijdragen aan de toekomst van een kind. Ze krijgen regelmatig de studieresultaten van hun kindje opgestuurd en tijdens verjaardagen en de kerst geven zij een kleinigheidje. Het gezin kreeg de mogelijkheid om het kindje met haar moeder te zien. We hebben helaas niet gezien hoe de ontmoeting ging, maar we zagen aan de tranen in de ogen van mevrouw dat het duidelijk indruk had gemaakt. Het is toch prachtig als je op zo’n manier iets kan bijdragen aan de toekomst van een kansarm kind.

Vrijdag een totaal andere wereld. We waren uitgenodigd bij het feest ter ere van het 10 jarig bestaan van WINGS. WINGS is een organisatie die zich inzet voor family planning. Het is bijna niet te geloven, maar de inheemse bevolking weet over het algemeen niet waar kinderen vandaan komen. Vanuit de supermarkt? Een gemiddelde maya krijgt minimaal 8 kinderen, waarbij sommige gezinnen zelfs bestaan uit 15. Ongelofelijk.

De posh van Antigua en omstreken had zich verzameld. De oprichtster, het Bestuur en de locatie rotary waren samen om met elkaar het succes van de stichting te vieren. We hebben interessante mensen ontmoet en gesproken over de politieke problematiek, de ondernemingscultuur en verder issues aangaande Guatemala. Erg boeiend en zeker bruikbaar voor ons project.

En toen was het alweer weekend. Het was een prachtige dag, dus we hebben lekker door Antigua gelopen met als eindbestemming hotel Santo Domingo, een van de grootste hotels in Antigua. Waar we met een glas wijn in de zon de dag hebben afgesloten.

Zondag besloten we te gaan voor een wellness ervaring in plaats van het gebruikelijke cultuur snuiven. We werden door een chauffeur thuis opgehaald, waar we na een zeer hobbelige reis van bijna 45 minuten bij de spa aankwamen. De wegen zijn hier zo ontzettend slecht, met diepe gaten in de weg, dat we opgelucht adem konden halen toen we veilig uit de auto konden stappen. Bij de Spa hadden we een persoonlijke begeleider, die ons precies vertelde wanneer we in welk bad moesten. Heerlijk ontspannen, dus voldoende energie voor een week om hard te werken aan ons afstudeerproject.

Gister zijn we ter afsluiting van de 10 Spaanse lessen met onze docenten naar een dorpje in de buurt geweest. We kregen daar alles te horen over de maya cultuur en de klederdracht. We moesten zelf de typische kleding aantrekken en een bruiloft naspelen, koffie met de hand malen en tortilla’s maken. Een unieke ervaring. De kleding van de maya’s is heel kleurrijk en iedere kleur heeft een eigen betekenis. Over sommige kleden doen ze een jaar om te weven! Wanneer getrouwde vrouwen de kerk ingaan, moeten ze een doek op hun hoofd leggen (een grote lap, 4 keer dubbel gevouwen. Een heel gek gezicht) en vrijgezellen vrouwen moeten met een kleed over 1 schouder lopen. Het is hier traditie dat wanneer een man het kleed van een nog vrijgezelle vrouw afpakt, de vrouw met hem moet trouwen. Vrouwen hebben hierin geen keus. Traditie is en blijft traditie.

Na afloop van de vermakelijke ochtend, werd ons gevraagd of we iets wilden kopen. We hebben voor het eerst ervaren hoe het voelt als mensen van je verwachten dat je iets koopt. Het werd ons zo opgedrongen, zelfs door onze docenten en de directrice van de school, dat we niet eens meer iets wilden kopen. Ze denken dat als je Westers bent, dat je dan maar alles kan kopen wat je wilt. Ze gaven ons het gevoel dat het heel gek was om niets mee te nemen, want dan hielpen we de bevolking niet. Een gekke afsluiting van 10 hele leuke lessen…

Maar de Spaanse lessen zitten erop, waardoor we van 8 uur ’s ochtends tot uiterlijk 6 uur aan het onderzoek kunnen werken. Om 6 uur is het hier namelijk pikdonker, waardoor het niet meer prettig is om de straat over te gaan. Al moeten we wel toegeven dat we ons tot nu toe hier erg veilig voelen. We passen goed op elkaar en nemen ’s avonds altijd een taxi. We weten de plekken waar je wel en niet moet zijn, want het blijft een land waarin armoede sterk aanwezig is.

We zien dingen die anders zijn dan in Nederland. Aan de leefomstandigheden zijn we inmiddels gewend, maar het ondernemingsklimaat blijft ons verrassen. We hadden in Nederland een plan wat we hier de komende tijd zouden doen. Het doel is een ondernemingsplan. Na wat navraag te hebben gedaan bij onder andere de rotary, blijkt dat veel bedrijven hier niet eens een ondernemingsplan hebben. Wie geld heeft koopt hier een pand en begint daar wat ze daarin willen beginnen. Met als gevolg dat het binnen twee jaar failliet is. Het blijkt dat het hier moeilijk is om een plan te schrijven, maar al helemaal om je daaraan te houden. De mate van corruptie is zeer hoog en iedere dag is anders. Op politiek gebied is hier geen stabiliteit en wanneer iemand je ideeën niet mag, kan dat wel eens het einde van je leven betekenen. Wisten jullie dat in de running voor burgemeester ruim 50 doden zijn gevallen? Cijfers die niet online staan, komen we hier langzaam te weten. Is het toeristisch beeld wat het bureau van toerisme hier schets wel de werkelijkheid? Of is het slechts illusie?

Met geld kan je hier alles kopen. Tijdens de lessen kwam ook het salaris van een gemiddelde Quatemalteek aan bod, want dat zijn gegevens die we natuurlijk ook moeten verwerken in ons plan. Er staat online dat het minimum salaris ongeveer Q 2000 bedraagt (€ 180 per maand). Ze bieden hier echter banen aan voor Q 600 per maand (ongeveer € 54), waarbij je 6 dagen in de week moet werken, 8 uur per dag. Zodra een werknemer hierover gaat klagen bij een instantie voor werknemers, kan dat grote problemen betekenen voor de werknemer zelf. De baas betaald de instantie om hun ogen te sluiten en de werknemer zit zonder baan en een slechte aanbevelingsbrief, dus weinig kans op een baan. Dat is dan ook de enige reden waarom het slechte salaris geaccepteerd wordt.

Wat we ons echter af moeten vragen of we dingen moeten willen veranderen op onze manier. Is het wel mogelijk om een onderneming te starten met Westerse idealen? Ons onderzoek heeft een heel andere dimensie gekregen. We halen alles eruit wat erin zit en gaan er voor de volle 200 % voor.

Maar eerst een paar dagen weg. Het toeristische seizoen is hier nog niet begonnen, dus de prijzen om te reizen zijn relatief laag. Morgen vertrekken we naar Semuc Champey, waar we met een kajak de grotten gaan verkennen, met een tube (grote ronde band) de rivier afgaan en een tocht door de jungle gaan maken. Zondag vertrekken we naar Flores, vanwaar we maandag met de shuttle naar Tikal vertrekken. Dinsdag staat op de planning om te arriveren in Rio Dulce, waar we woensdag met een boot de omgeving verkennen en richting Livingstone gaan. Onze kleine herfstvakantie kan beginnen!

Zodra we terug zijn komt ook daar een update van. Voor nu gaan we genieten, met elkaar, van het prachtige Guatemala.

Liefs, ons 5.
Kelly, Ashley, Jop, Chris en Bibi